U emisiji "Radio igra" danas je na programu Manifest nade Vladimira Pištala, repriza radio igre iz 1992. godine. Davno sam čitao rane radove Vladimira Pištala, ali mislim da je reč o, inače zvučno zanimljivom, radiofonijskom eksperimentu inspirisanom Pištalovom knjigom Manifesti koja je sačinjena od lirske proze neoavangardnog tipa.
Na sajtu Pištalovog izdavača Agore, u reklamne svrhe, kaže se da "nakon više od dve decenije od svoje pojave, knjiga Manifesti jednako intrigira pažnju duhovno radoznale publike i pokazuje se kao jedna od najznačajnijih knjiga srpske književnosti osamdesetih."
Verujem da je tačno ovo za intelektualno radoznalu publiku, ali nisam siguran da je to jedna od najznačajnijih knjiga srpske književnosti 1980-ih: ona jeste zanimljiva kao rani rad pisca koji je kasnije dobio NIN-ovu nagradu za mnogo konvencionalnije delo, roman o Tesli među maskama, i kao izraz njegove početne poetike, kada je stvarao postmodernističku lirsku prozu i bio pripadnik grupe "Beogradska manufaktura snova", među kojom se zatekao još jedan zanimljiv pisac lirske proze, Nemanja Mitrović. Danas su Manifesti zbilja interesantna kolekcija tekstova za razdoznalu publiku, posebno u kombinaciji sa Mitrovićevim knjigama sličnog tipa, "San rata", "U znaku ribe" i "Priče za oči", koje je voleo Milan Mladenović iz EKV-a, ali pre svega kao deo konteksta beogradske književne scene 1980-ih i nekih apartnih poetičkih strujanja. Kako na sajtu Agore, ovaj put s nešto više prava, kažu: "Na tragu specifičnog poetskog pisma, zagledani u nemoguće, poput prevratničkih knjiženih pokreta s početka XX veka, glasovi koji čine ovu knjigu, u odelima moćne ekspresije i čarobne atmosfere, najavljuju blistava dela Vladimira Pištala – Milenijum u Beogradu i Tesla, portret među maskama".
Radio igra počinje zvukom sirene, a nastavlja se deklamovanjem i uzvikivanjem delova "Manifesta nade", programskog teksta jedne nadrealističko-dadaističko-ekspresionističke skupine kojom ona obećava "srećan i veseo promiskuitet", i razne druge stvari, uz pratnju klavira, džeza, otkucaja sata, plača beba, kukurikanja, udaranja u vreću, što sve treba da kreira zvučnu sliku sposobnu da ilustruje trans, zanos i oniričnu euforiju. Ko je takvog senzibiliteta, neka posluša.
Sreda, 12.10. 2011, u 18.32h, na talasima i internet streamu Radio Beograda 2.
režija: Nenad Purić
snimatelj: Aleksandar Stojković
dramatizacija: Nenad Purić
muzički saradnik: Dragan Mitrić
urednik serije: Aleksandar D. Kostić
Glume:
Mihajlo Viktorović
Milan MIhailović
Elizabeta Đorevska
TIhomir Stanić
Milan Štrljić
Proizvodnja: Radio Beograd, decembar 1992.
Na sajtu Pištalovog izdavača Agore, u reklamne svrhe, kaže se da "nakon više od dve decenije od svoje pojave, knjiga Manifesti jednako intrigira pažnju duhovno radoznale publike i pokazuje se kao jedna od najznačajnijih knjiga srpske književnosti osamdesetih."
Verujem da je tačno ovo za intelektualno radoznalu publiku, ali nisam siguran da je to jedna od najznačajnijih knjiga srpske književnosti 1980-ih: ona jeste zanimljiva kao rani rad pisca koji je kasnije dobio NIN-ovu nagradu za mnogo konvencionalnije delo, roman o Tesli među maskama, i kao izraz njegove početne poetike, kada je stvarao postmodernističku lirsku prozu i bio pripadnik grupe "Beogradska manufaktura snova", među kojom se zatekao još jedan zanimljiv pisac lirske proze, Nemanja Mitrović. Danas su Manifesti zbilja interesantna kolekcija tekstova za razdoznalu publiku, posebno u kombinaciji sa Mitrovićevim knjigama sličnog tipa, "San rata", "U znaku ribe" i "Priče za oči", koje je voleo Milan Mladenović iz EKV-a, ali pre svega kao deo konteksta beogradske književne scene 1980-ih i nekih apartnih poetičkih strujanja. Kako na sajtu Agore, ovaj put s nešto više prava, kažu: "Na tragu specifičnog poetskog pisma, zagledani u nemoguće, poput prevratničkih knjiženih pokreta s početka XX veka, glasovi koji čine ovu knjigu, u odelima moćne ekspresije i čarobne atmosfere, najavljuju blistava dela Vladimira Pištala – Milenijum u Beogradu i Tesla, portret među maskama".
Radio igra počinje zvukom sirene, a nastavlja se deklamovanjem i uzvikivanjem delova "Manifesta nade", programskog teksta jedne nadrealističko-dadaističko-ekspresionističke skupine kojom ona obećava "srećan i veseo promiskuitet", i razne druge stvari, uz pratnju klavira, džeza, otkucaja sata, plača beba, kukurikanja, udaranja u vreću, što sve treba da kreira zvučnu sliku sposobnu da ilustruje trans, zanos i oniričnu euforiju. Ko je takvog senzibiliteta, neka posluša.
Sreda, 12.10. 2011, u 18.32h, na talasima i internet streamu Radio Beograda 2.
režija: Nenad Purić
snimatelj: Aleksandar Stojković
dramatizacija: Nenad Purić
muzički saradnik: Dragan Mitrić
urednik serije: Aleksandar D. Kostić
Glume:
Mihajlo Viktorović
Milan MIhailović
Elizabeta Đorevska
TIhomir Stanić
Milan Štrljić
Proizvodnja: Radio Beograd, decembar 1992.
No comments:
Post a Comment